Zaterdag 28 juni stond de vitessevlucht vanuit Peronne op het programma. Met de wind uit het noorden bleek dit een buitenkansje voor 'Zoef' van Andries en Sandra van Iwaarden. Bij het inmanden zag het er al veelbelovend uit. Sandra stond op een keukentrapje om nog één keer in de mand te kijken waarin Zoef was verdwenen. En wat zag ze? Zoef zat vlak voor het deurtje, bijna op haar tenen, klaar om de mand uit te stormen als haar die ruimte werd gegeven. Andries had al opgemerkt dat 'Zoef' aardig zat te zweten. Kortom, alle hoop was op 'Zoef' gericht.
En daar was ze dan ineens zaterdag. Pal vanuit de goede richting dook ze op het hok af. Ze was de laatste weken goed in vorm aan het komen en had al aardig wat puntjes binnengesleept voor de combinatie. Maar dit keer was het echt raak. De eerste prijs in de vereniging tegen 469 duiven en krap aan ook de eerste prijs in Samenspel 5 van Afdeling 1 Zeeland '96, en dat tegen 740 duiven in concours!
Er is al vaker over deze duif geschreven, over haar afkomst en over het niveauverschil van deze duif ten opzichte van de andere duiven op het hok. Daarom nu eens een kijkje in het vroege leven van 'Zoef'. Ze is namelijk niet altijd zo'n goede duif geweest. Als jonge duif kwam ze altijd te laat. Niet een beetje, maar vaak één of twee uur na de prijzen. Maar dat was er niet aan af te zien. Als een idioot dook ze op de klep af, meestal struikelde ze half naar binnen, soms te snel om de chip te constateren. Maar Andries geloofde in deze duif. Een duif die op zo'n manier thuis komt die gaat ooit nog eens grote dingen laten zien, zo sprak hij. En zo overleefde ze de selectie als jonge duif, zonder prijzen, maar puur op haar karakter.
Als jaarling begon ze wat prijzen te pakken, maar nog steeds niets bijzonders. Toen kwam de afschuwelijke Auxerre. Ook 'Zoef' bleef achter. Dagen later zat er een duifje op de stoep. Sandra rende naar buiten en strekte haar arm uit. Met haar laatste krachten vloog 'Zoef' op haar hand. Het is niet te zeggen wat het duifje had meegemaakt. Na deze rampvlucht had het duivinnetje aanvankelijk een trauma. Ze bleef wat scherp, kwam niet meer helemaal in vorm en leek niet meer op de 'Zoef' die ze ooit was. Maar dit seizoen, op het nieuwe hok straalt ze weer als tevoren. Langzaam zien we weer iets van de oude 'Zoef' terug. Wie weet wat we mee gaan maken als ze ooit nog eens voor 100% in vorm is!
Corné van Iwaarden
